Onder stervensbegeleiding verstaat men het geheel van acties die de laatste levensdagen voor een stervende draaglijker kunnen maken. Men denke daarbij aan aanwezigheid van niet-professionele hulpverleners die de verpleeghulp aanvullen, al hebben die een zekere opleiding doorlopen.

Met stervensbegeleiding verwijst men voornamelijk naar gesprekken over zingeving. Het onderscheid in de maatschappij tussen gelovigen en vrijzinnigen wordt in de ziekenkamer duidelijk: de stervende kiest

• ofwel voor palliatieve zorg, al of niet gecombineerd met zingevingsgesprekken met een religieus zielzorger en het toedienen van het sacrament van de zieken of voor gesprekken met een moreel consulent
• ofwel voor euthanasie, al of niet gecombineerd met zingevingsgesprekken met een moreel consulent.

Beide staan doorgaans tegenover elkaar, hoewel dat niet noodzakelijk is. In beide gevallen gaat het om evenwaardige ondersteunende maatregelen bij het levenseinde.