Sterfbegeleiding in Jezus
Over de dood is het vaak moeilijk om te praten. Want wanneer iemand plotseling uit je bestaan verdwijnt, kan het voor de mens lijken alsof Jezus je alleen heeft gelaten en dat je alleen verder zult moeten. Toch zal de heer Jezus je nooit in de steek laten. Hij ziet immers alles en kent jouw zwaktes als geen ander. Of je Hem nou echt kent of niet, Hij is altijd ontvankelijk voor je.
Wanneer Hij woning in je mag maken dan is Hij eigenlijk altijd bij je en voedt Hij je zeker met Zijn werkelijk onvergelijkbare liefde. Hij kan jou als de drie-enige-God beschermen en je grote vertrouwen bieden. Onbaadzuchtigheid zal Hij zeker belonen met een teder gebaar van geruststelling en jouw geestelijke en lichamelijke wonden kan Hij verzachten of zelfs in 1x bij je weg nemen.
Je bent namelijk Zijn kind, precies zoals je zult zult zijn en zal bewegen, praten, zingen of communiceren.
In Hem kun je iedere dag, ja zelfs ieder moment, zijn zachte en geruststellende aanwezigheid voelen en tot je laten spreken.
De tafel: Het delen van brood en wijn (het lichaam en het bloed)
In Dipolog leerde ik in 2006 het gemeenteleven kennen. Ik leerde delen en hele mooie teksten kennen van een gemeenschap met mensen die ik als mijn broeders en zusters mocht gaan beschouwen. Ik leerde het heilige leven kennen en dat is een leven van delen van het brood en de wijn als symbolen voor het lichaam van Christus en het bloed dat Hij heeft gelaten. Samen te delen van zijn goedheid en elkaar in het leven te verzorgen maakt me blij. Het maakte me niet uit of het soms niet zuiver klonk, de melodie was al zoveel rijke als ik ooit in Nederland had gehoord. ik voel me thuis bij mijn broeders en zusters, ook al versta ik niet al hun woorden precies. Het samen delen met jong en oud is nu voor mij een heerlijke ervaring waar ik voor eeuwig voor wil gaan.
Mijn lieve vrouw Hannah is mij gegeven op 25 december 2005, ofzowel 1e kerstdag in het jaar 2005. Dat jaar nam ik bewust afstand van de traditionele heidense feesten waarin met veel verhalen verteld kon worden van wat mensen vaak sentimenteel en verdrietig wist te maken.
De kerstgedachte in Nederland bestond niet meer zonder mijn kinderen. Ik heb me toen af willen vragen van wat kerst altijd voor mij was geweest. Het was uiteindelijk een soort van poppenkast die voor de meeste Nederlanders hetzelfde als sinterklaas in kon houden met het verschil dan misschien de uiterlijke verlichting, andere liedjes en muziekjes voor radio en televisie en de glimmertjes en glittertjes met uitklopbare stukken papier of plastic waar men dan zelf het theater van een levende poppenkast kon inrichten. Natuurljk is de mens al eeuwen lang in staat om zijn eigen omgeving in te richten, maar wie staat er aan het hoofd van de werkelijke verbondenheid met de mens?
Wie is figuurlijk gezien het hoofd van de mens?
Zijn wij dat zelf of is dat God die ons als zijn kinderen in werkelijke liefde wil en kan aannemen?
Gezelligheid
Een feest voor ouderen die dan opeens voor hun kinderen "gezellig" willen spelen, maar nog steeds niet weten van wat dat woord gezellig nou eigenlijk betekend.
Maar misschien vind je het natuurlijk heel erg gezellig: Al die cadeau's, de verlichting, de liedjes of de reclamemarkten in de grote steden?
Een landelijke metamorfose van de Nederlandse Kerst doet in ieder een verandering te weeg brengen met mensen, maar dat die verandering een verandering van werkelijke zuiverheid vaak is denk ik niet.
De straten zijn anders verlicht. Het is koud en je hebt behoefte aan warmte, maar waar vele mensen al heel lang vervreemd van konden raken en zelfs soms heel erg bang voor waren geworden. Neem maar van me aan dat het einde van die zogenaamde feestdagen een grote zucht van verlichting zal zijn voor miljoenen mensen die zich er alleen maar opgelaten door kunnen voelen. Het zijn natuurlijk dagen zoals iedere dag dat je werkelijk in de Heer kan zijn en de keuze van de mensen is nou eenmaal niet de keuze van God. En wanneer je dat leert te begrijpen dat begrijp je ook de hele misvatting van het "kerstfeest" waarin mensen elkaar natuurlijk lieve en goede dingen willen wensen, maar de keuze om dat met het lichtfeest van kerst te gaan doen, is nog nooit van God afkomstig geweest.
Gewoon gaan werken op 1e kerstdag
Op 1e kerstdag hebben de meeste mensen in Nederland vrij van school of werk. Maar in 2005 had ik bewust besloten om te gaan werken in het plaatsje Monster. Hier mocht ik bedlegerige gehandicapten hun feestlijk gepureerde kerstdiner voeren en daar kon ik ze erg gelukkig mee maken. Toen ik thuis kwam opende ik mijn computer en was er een mail uit de Filippijnen via Friendster, een site waar ik uit solidariteit met mijn Chinese collega een chagerijnige foto en wat gegevens op achter willen laten, niet wetende dat er op 1e kerstdag een vrouw uit de Filippijnen de foto wilde bekijken en aangezien het een chagerijnige foto was, mij een smily had toe willen sturen.
De website die mijn Chinese collega had willen maken: http://www.hartenkrant.scarlet.nl/
Toen er een bijzonder mens in mijn leven kwam, kleurde opeens mijn leven op, werd ik nieuwsgierig naar die vrouw en besloot ik om met haar te gaan communiceren. Het klikte en we kwamen bij elkaar.
Maak jouw eigen website met JouwWeb