Sarah en Abraham oordelen
Mensen oordelen eigenlijk allemaal, maar naar welk oordeel luister je?
Vandaag bemerkte ik dat lichaamstaal werkelijk heel goed zichtbaar is.
Het uistralen van lichaamstaal is voor een ieder inzichtelijk en onverbloemd.
Wanneer ik REACTIE + REACTIE ga vermengen ontstaat er werkelijke communicatie.
Wanneer ik bijvoorbeeld in een restaurant zit en ik zie iemand tegenover me zitten dan zie ik zonder moeite een bepaalde gelaadsuitdrukking van iemand anders.
Zodra ik hier zichtbaar op zal reageren en dat kan dus zonder dat er een woord is gevallen. Het opvallende is het dat dit gegeven heel vaak per dag zich daadwerkijke voor doet en dat je zelfs met elkaar kan communiceren zonder dat je een woord met elkaar hebt gesproken, Dit kan positief, maar ook negatief. Wanneer het heel erg negatief zal zijn, dan kan het zelfs een aanzet geven om een moord te gaan plegen. Of wanneer het een naaste verwante zal betreffen, kan men kans zien het betreffende familielid met je geest te gaan vermoorden. De betrokkene deze aanval zeker ontvangen. Eigenlijk zal deze wijze natuurlijk ook bij de wet verboden moeten worden, maar in de onvolledige wet van mensen komt dit regelmatig voor.
Wanneer we even terugblikken naar het Bijbelse personage Sarah, dan kunnen we allereerst Zowel bij Abraham als Sarah dat zij het er ook niet gemakkelijk mee hebben gehad. Zij kenden slaven die niet volgens God waren toegestaan en een bijvrouw of slavin van Sarah met de naam Hagar, mocht van Sarah met haar eigen man naar bed om een kind bij haar te gaan verwekken. Dit was zeker niet volgens Gods plan, maar daar hadden ze blijkbaar even geen boodschap meer aan. Abraham was al 87 en Hagar een stuk vitaler en veel jonger en natuurlijk ook veel jonger dan de 87-jarige Sarah. (zie Genesis 16:1-3) Maar we zien dat er bij de mooie vrouw Hagaren Sarah toen plotseling een (Genesis 16:4) zich voor deed. Sarah zag de houding van haar slaaf veranderen slaaf Hagar veranderd van nederigeheid tot hooghartigheid en ze wil Abraham en Hagar daar beiden de schuld van geven. (Genesis 16:5) Ze krijgt daarop toestemming van haar man om haar te gaan slaan en dat deed ze toen. Ze haalde zo uit dat de zwangere Hagar de woestijn in vluchtte. (Genesis 16:6) Dan komt Hagar een engel van God tegen en die troost haar. Hij voorspeld voor Hagar ook een goede toekomst met haar zoon en geeft haar aan om weer terug te gaan en de opdracht om haar zoon Ismael te gaan noemen. Ismael = “ God Luistert” (zie: Genesis 16:11) Voorts wordt in de Bijbel de voorspelling uitgesproken dat deze Ismael een wildebras zal worden en een echte vrijbuiter. Hij zou heel veel vijanden maken en zijn hele familie trotseren. (Genesis16:12) Abraham was 86 jaar toen Ismael geboren werd. Abraham lachte toen hij van God vernam dat hij vernam dat hij op zijn 100e levensjaar nog een kind (Izaak=kind van de lach) zou kunnen kijgen en kon het eigenlijk moeilijk geloven. Zijn vrouw Sarah zou dan immers nog op haar 90e levensjaar een kind krijgen. (Genesis 17:17)
Toen Abraham 100 was en Sarah 90 kregen ze het kind van de belofte van God dat Izaak heette. (Genesis 21:1-3) De naam Izaak betekent: Gelach.
Izaak groeide op met borstvoeding van de 90 jarige Sarah en toen dat voorbij was wilde Abraham een groot feestmaal gaan houden. Toen zag Sarah dat zoon Ismael van haar Slavin Hagar er om moest lachen en dat was dus geen leuke lach. Sarah werd opnieuw heel erg boos, maar nu op Hagar en haar zoon Ismael en daarom liep ze naar haar man Abraham om ze beiden weg te laten sturen omdat ze niet wilde dat haar zoon Izaak, ook maar iets zou hoeven te delen met de zoon van haar slavin omdat Ismael natuurlijk de zoon van haar man Abraham en haar slaaf Hagar was10)
. ( Genesis 21:9) Omdat Abraham hier natuurlijk heel veel moeite mee had, bracht Abraham dit naar de Heer. God stelde Abraham gerust door te zeggen dat het goed met Ismael en Hagar zou komen en dat hij ze gewoon weg kon sturen. Met wat eten en wat drinken stuurde Abraham toen zijn (bij)vrouw Hagar en zijn kind Ismael de volgende ochtend de woestijn in. (Genesis 21:11-15)
Het lijkt voor Hagar een uitputtingstocht te worden en ze denkt werkelijk dat ze aan het eind van haar Latijn is gekomen en omdat ze denkt dat haar zoon Ismael echt aan het sterven is, legt ze hem neer onder een struik. De jongen zat zo vreselijk te huilen en Hagar kon het niet langer aanzien.
Maar dan schijft de Bijbel; God hoort Ismael schreewen (Genesis 21:17) De naam van Ismael beteknde immers: "God hoort" -?
En God gaf Hagar de opdracht om haar kind weer op te pakken en toen liet God de ogen van Hagar opneieuw open gaan en er was water. (genesis 21: 19=21)
Sarah and Abraham judge
In fact, people all judge, but what opinion do you listen to?
Today I noticed that body language is really very visible.
The shaving of body language is clear and unambiguous for everyone.
When I mix REACTION + REACTION, there is real communication.
For example, when I am sitting in a restaurant and I see someone sitting in front of me, I can easily see a certain expression of someone else.
As soon as I react to this visibly, and that is possible without a word. The striking thing is that this fact very often happens every day and that you can even communicate with each other without having spoken a word. This can be positive, but also negative. When it will be very negative, it can even give the impetus to commit a murder. Or if it concerns a close relative, one can see the chance to kill the relative relative with your mind. The person concerned certainly received this attack. Actually this way of course will also have to be forbidden by law, but this often occurs in the incomplete law of people.
When we look back at the biblical character Sarah, we can start with both Abraham and Sarah that they did not have it easy either. They knew slaves who were not allowed by God and Sarah's wife or slave, named Hagar, was allowed to sleep with Sarah's own husband to start a child with her. This was certainly not according to God's plan, but apparently they had no message for that. Abraham was already 87 and Hagar much more vital and much younger and of course much younger than 87-year-old Sarah. (see Genesis 16: 1-3) But we see that the beautiful woman Hagaren Sarah suddenly did a (Genesis 16: 4). Sarah saw the attitude of her slave changing slave Hagar changed from humility to haughtiness and she wants to blame Abraham and Hagar for both of them. (Genesis 16: 5) She then receives permission from her husband to beat her, and she did so. She pulled out so that the pregnant Hagar fled into the desert. (Genesis 16: 6) Then Hagar encounters an angel of God and comforts her. He also foresaw for Hagar a good future with her son and gives her to go back and the assignment to call her son Ismael. Ismael = "God Listens" (see: Genesis 16:11) Furthermore, in the Bible the prophecy is pronounced that this Ismael will become a wild-grass and a real freeman. He would make many enemies and defy his entire family. (Genesis16: 12) Abraham was 86 when Ismael was born. Abraham laughed when he heard from God that he learned that at the age of 100 he could still have a child (Isaac = child of laughter) and could hardly believe it. His wife Sarah would then still have a child at the age of 90. (Genesis 17:17)
When Abraham was 100 and Sarah 90 they got the child of the promise of God called Isaac. (Genesis 21: 1-3) The name Isaac means Laughter.
Isaac grew up with breastfeeding from the 90-year-old Sarah and when that was over, Abraham wanted to hold a big banquet. Then Sarah saw that son Ismael of her Slavin Hagar laugh about it and that was not a nice laugh. Sarah was once again very angry, but now on Hagar and her son Ismael and that's why she went to her husband Abraham to have them sent away because she did not want her son Isaac to have anything to share with the son of her slave because Ismael was of course the son of her husband Abraham and her slave Hagar10)
. (Genesis 21: 9) Because Abraham obviously had a lot of trouble with this, Abraham brought it to the Lord. God reassured Abraham by saying that it would be well with Ismael and Hagar and that he could just send them away. With some food and drink, Abraham then sent his wife Hagar and his child Ismael into the desert the next morning. (Genesis 21: 11-15)
It seems to be an exhaustion for Hagar and she really thinks she's at the end of her Latin and because she thinks that her son Ismael is really dying, she puts him under a bush. The boy was crying so terribly, and Hagar could no longer see it.
But then the Bible is written; God hears Ismael schreewen (Genesis 21:17) The name of Ismael meant "God hears" -?
And God instructed Hagar to pick up her child again and then God let Hagar's eyes open and there was water. (Genesis 21: 19 = 21)
Iets over oordelen en veroordelen
Een ieder deelt een ieder in een hokje zonder het vaak zelf door te hebben
Wat is dat toch?
Hoe kan dat dan?
Maar de ongelovigen willen zo graag geloven en geloven de mensen die ze beter niet zouden kunnen gaan geloven.
Wat geloven zij dan?
En waarom kan dat dan zo verkeerd zijn?
Zij geloven namelijk hun opvoeders en vertrouwen er op dat deze werkelijk alles naar eer en geweten zullen hebben gedaan.
En dat terwijl de meeste opvoeders het meer dan eens volkomen verkeerd hadden gedaan.
Het betreft hier helaas heel veel mensen die totaal niet begrijpen hoe het leven eigenlijk werkt.
Zij geloven in opgeklopte waarheden die zeer vals zijn
Zij geloven in uiterlijke handigheidjes waarmee ze de ander op een oneerlijke manier geld afhandig hebben kunnen maken.
Zij geloven soms werkelijk in mishandeling en ontucht op welke manier dan ook.
Alle zonde wordt gewoon in de vergetelheid gedrukt en het liefst dan met een hele hoop zand erover.
Of nog beter een zondebok op gaan zadelen met alle slechte dingen en die dan de woestijn in jagen.
(dit principe bestaat nog steeds volgens het grootste Joodse feest Jom Kipoer en omdat zij het lichaam van Jezus niet erkennen, geloven ze hier nog steeds in)
En dan is men werkelijk zo dom dat men met een schone lei zou kunnen gaan beginnen.
Omdat het veel opvoeders verkeerd geleerd werd, gingen zij zelf ook maar in de foute voorbeelden geloven.
Ze wisten immers niet beter?
Of wel soms?
En zonder er verder nog over na te willen denken, maakten zij ermee hun eigen opvoeders, waarvan zij dan dus vaak heel erg goed wisten dat ze het echt helemaal verkeerd hadden gedaan, tot werkelijk heilige mensen. En sloten hier toe zonodig een appart verbond af.
Zoals men in het verhaal van " Bloedbroeders" (2010) kan hebben vernomen, zo maakt men elkaar hier ook tot werkelijk medeplichtingen van het slechte pad.
Helaas hebben zij dit vaak niet in de gaten en hebben ze dus ook absoluut niet door dat zij hiermee heel veel mensen heel erg verkeerd aan het beoordelen zijn.
Niet alleen hun eigen foute ouders, maar ook diens eigen afhankelijke kinderen kregen op deze manier foute voorbeelden voorgeschoteld.
En wanneer iemand hen dan zeer terrecht tegen wilde spreken, dan is men in staat om met het grootste gemak die persoon dan maar te gaan negeren of tegenwoordig te gaan deleten op het internet en dan zeggen dat zij stalken.
Zo ontstonden er dus miljoenen verbondjes die allemaal wilden gaan denken dat zij het wel goed deden en zichzelf niet zelfden keihard op de borst wilden gaan slaan.
Maak jouw eigen website met JouwWeb